büyümek ....

insanın bir çocuğunun olması ona bağlanması insanın anne olması hepsi o kadar farklı ve yaşanılmadan anlaşılmayan duygularmış ki ... düşünüyorum da bundan 5 sene önce ne bir eşim ne de bir bebeğim vardı sonra evlendim allah bize dünya güzeli bir evlat nasib etti ve 5 sene geçti gitti ....bazen yaşlandığımı düşünmeye başlıyorum ..28 yaşındayım ve 30'a az kaldı ... yaşlamak gibi bir korkumun olmaması güzel ama :)
aslında neden başladım bu yazıyı yazmaya ona geleyim ...burak da büyüdü hemde çok büyüdü 14 ayın içinde şimdi ve her geçen gün daha da güzelleşip şirinleşiyor yeni yeni mimik hareketleri myeni yeni oyunları yeni yeni kelimeleri var artık ...onun büyümesini görmek izlemek sonsuz mutlu ediyor ...dün akşam kız kardeşime oturmaya gittik süveybe teyzesi ile turgay enişteisi burağa aşıklar eve girince herşey değişti,konuşmalar herşey burağa yöneldi ,biz kendi aramızda muhabbet ederken gülmeye başladık birde ne görelim bizim bonibon da hahaha diyerek bizi taklid ediyor ama mimikleri o kadar güzel ki taklidi felan tam çocukca çok şirin onu izlemeye doyamıyoruz :) annem temzilik yaparken anneannesine yardım ediyormuş ,annem toz alırken o da eline bir bez alıp toz alıyormuş , koltuklara tırmanmayı öğrendi ,koltuğa tek başına çıkıp oradan koltuğun kenar kısmına bastıktan sonra camın önüne atıveriyor kendisini :) dış dünyayı izlemeye bayılıyor,en kötü şansı sürekli dışarıda oynayabileceği güvenli bir bahçesi olan evimizin olmaması...anneannesi hergün sokağa çıkarıp gezidiriyor ama,özgürce hareket edip koşabileceği bir alana sahip olsaydı o da bizde çok mutlu olurduk .... neyse yaz ayını bekleyip evdeki oyun imkanları ile geçireceğiz bu kışı da ..herkese sevgiler